Umut edebilmek
Karanlığa göğüs germek
Başını kaldırım nefes alabilmek
Yıkımlara acılara inat varım demek

Yontma taş devrinden kalma hüznümüzle
Hayata kulaç attık
Başlarda insan insanlığını unuttu
Arş delindi
Yeryüzü kana bulandı
Denizler coştu
Tarumar etti dört bir yanı
Nefesler söndü
Hayatlar yok oldu
Sözde yaşamlar avucumuzda birikti
Sonun sonuna
Ayağında prangalı bir yolcu misali yaşadık
Yaşattırdılar belkide ...

Sürüklendim kum tanesi misali
Güneş yakarken
İnsanlık ruhumu emiyordu
Sözde bir yaşamın kurbanı oluyorum

Günlerden bir gün
Umudun yakıp atıldığı
Mutluluğun demir ökçeler tarafından ezildiği
Anlar yaşarken
Kaybetmiştim her şeyi
Nefes almayı unutmuş
Yaşam ve ölüm arasındaki dengesizlikte kayboluyorum

Paylaş:

32 Beğeni

+24 kişi

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir. Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.

Şairin Önceki Şiiri Şairin Sonraki Şiiri

Şiiri Değerlendirin

Topluluk Puanları (18)

5.0

94% (17)

4.0

6% (1)

Yok Şiirine Yorum Yap

Okuduğunuz Yok şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?

Yok şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.

Üyelik Girişi Yap Üye Ol

Yorumlar

sera., @sera-

23.3.2022 16:52:33

5 puan verdi

Hangi insan hangi yürek sürüklenmez, gün olur düşmez boşluklara!
Ne getirip götüreceği belli olmayan, yaşayarak öğrenilen şu hayatta, durduk dinledik ve anladık ki;
dünün bir sonu vardır ama yarının ve umudun sonu yoktur...

Hayatı-içindekileri sorgularken cevaplar arar gibiydi dizeler.
İmgeler arasında boğulmamış anlaşılır, duru-hayatın içindendi şiir.

Kutlarım.