Ağzındaki şu çiğ dilin, gönül yıkar pişkin pişkin
Gıll u gışş eker gülzâra, harâbolur kasrın köşkün

Can yoldaşı şu sağ elin, mukayyet ol ki azmasın
Kıl onu uysal muhafız, cezayı sana yazmasın

Şu nefsin hevâ-hevesi, insanı zır köle yapar
Târ u mâr eder ömrünü, gider bir şirreti kapar

Bu devirde kızın varsa, sînende bir sızın vardır
Hayta, âsî oğlan evlât, hane içre bir ağyârdır

İnsan sanki huysuz katır, dokunursan tekme atar
Nasihate karnı toktur, lâtif kelâm bile batar

Şu şiirsel enkazımız, çekilmez oldu nazımız
Nazımsa da sanatımız, kim demiş ki bir Nâzım’ız

Âdemoğlu pek nankördür, şekvâ ve fesatta pirdir
Sayısız nimeti görmez, biraz değil, cidden kördür

Pandemi bir nasûh idi, haddi çok aştınız dedi
Tuğyanda tepinen insan, savaş tokadını yedi

Memnû’ vâdilere daldık, asrın gazâbını çaldık
İnsandan insâfı aldık, belâ girdâbında kaldık

İdris Esen, Mart, 2022, Erenköy