Edep rahlesinden uzaksa dizin
Sözü bala banıp aş edemezsin
Kapanır kapısı ilahi gizin
Şeytanı dost sanıp, başedemezsin


Gönül bir şelale dil ise arkın
Mü’minsen münkirden olmalı farkın
Bedeli bellidir Rahmân’a şirkin
Nefsinin gönlünü hoş edemezsin


Akleden âlemi arifle gezer
Hirâdan hitabın sırrını çözer
Arsızla muhabbet sohbeti bozar
Çukuru zirveyle eş edemezsin


Akıbet aşikâr önün mezarken
Can tene tutsakken ömrüne yârken
Henüz gül kokulu baharlar varken
Mevsimi ukbâya kış edemezsin


Çok hasar verse de bu dem’in seli
Mü’mine salâhtır Resûl’ün eli
Âlimi el bilip cahili velî
Ayağı kendine baş edemezsin


Ahdin var ezelden, kâlû belâ’dan
Yer ve gök inliyor her gün saladan
İbret biç kendine her musalladan
Hayatı anlamsız... boş edemezsin

Edemezsin...

"Etme!"

Mecit Aktürk

ŞİİRLERİME -MÜMKÜNSE- ELEŞTİRİ HARİCİNDE YORUM YAPILMAMASINI RİCA EDİYORUM...