BEni dinleyin ey kulaklar
El alemi değil
Sel olup aktı kanım
Balkanlar ve kafkaslarda
Zulmün binbir türünü yaşadım
Az kalsın çıkıyordu elden vatanım
Zulmün acıması olmaz ya
En acımasızı kılındı bana reva
Ne dinleyen oldu bizi ne anlayan
Çöktü üzerimize avrupa sırtlanları
Kimse görmedi duymadı ağlayanları
Parçalanan cesetler, Deşilen karınlar
Yok olmuştu ufkumda umutlar
Dağlarda otla beslendim inan
Dünyaya dönüp seslendim heman
Kimse duymadı beni duysa da aldırmadı
Çünkü saldıran avrupa sırtlanlarıydı
Yalın ayak baş açık, karın aç
Yürüdüm bu yolları ağlayarak
Karacaoluktan yuvarladım kayaları
Öldürdüm o kahpe fıransızları
Karnım açtı, ayaklarım çıplak
Aldım o kahrolası fıransız ayakkabılarını
Giydim ayaklarıma koyuldum yola
Koştum cepheye Vatanımı kurtarmaya
Beni dinleyin ey sağır kulaklar
Hiç yaşamamış gibi başkalarını değil
Kahpe Yunan’ın kirletmek istediği
Piripak kızımzın yakılarak öldürüldüğünü
Namussu lekelenmiş biri olarak yaşamaktansa
Yakılarak ölmeyi yeğleyen kızımı
Kimse duymadı bu toprakların figanını
Duysun duymayan sağır kulaklar
Bilmemki hangibir vahşeti anlatayım
En zalim soykırım yapıldı bana
Balkanlar, kafkaslar, araplar ; hurra
Ben kendime bakmalıyım dört gözle
Bu zulümlerin hangisi öğretildi
Bizim benliğimiz acılarımızda saklı
Hangi tarihçilerimiz yazdı bu acıları
Bilmiyorum ki beni ben yapan
Hiç unutmayacağım zulümler yoksulluklar
Neresinden başlayayım bu zulmün
Yoktu hiçbir sahibi mazlumumun
İşte orada gösterdi Tanrı kudretini
Cennet mekan Atamızı gönderdi
Tanrı’nın yardımıyla o kurtardı vatanı
Soysuzlar, meczuplar saldırıpn duruyor
Sataşıyor her fırsatta aşikare Atama
Türkün makus tarihini yenenkahramana
Saldırıp salyalarını akıtarak ona
Ne yazık kiseslenen yok bu soysuzlara
Ey Türk yeniden titre ve kendine dön
Yoksa mukadder olur senin ölümün