mümkünse birlikte olalım
temizleyince sokağın ateşini
o eteklerin kızılca kıyamet
tutuştuğu yerden
yetinmeyelim duayla
cennetin sofrasını buraya kuralım


nasıl yaklaşalım birbirimize
gözlerimizin birini kapatmamız gerek
başından ateş fışkıranları unutup
cenderede bırakıp gelecek günleri
sonra çocuklara nasıl kıyalım
gözleri bir ev hayvanı kadar masum bakan


öyle kolay değil huzur içinde oturmak masaya
ikimizin içine de işlemiş
sadece katilin olduğu bir yoldan
geçiyor olmak
artık ölümler Allah’dan değil kuldan
dev bir kukla oynatıcısının
elini ne yöne çevirdiğine bağlı ölümümüz


artık şehit masalları da işe yaramıyor
ölenler sıradan suçsuz insan
gel karşıma otur diyorsam
boğmak için yalnızlığı sıradanlığı
farklı bir resim çizeriz belki
devi asarız insansızlığından
köpek bile yalamaz yüzünü
ne olduğunu anlar da


o denli kendimizi düşünmüyoruz
yalnız bizim için söylemiyoruz şarkıları
hep yanımızda duran bir doğulu var
doğudan tüttürülür önce duman
sonra bulur İstanbul’u
hep içimizde dilleri töreleri evleriyle
aramıza kara bir çizgi
sınır çekmek
isteyenler var!..

gel yanıma otur istersen
sokağı okuyalım..


12. 12. 2016 / Nazik Gülünay