Maskeli yüzler sarmış çepeçevre etrafımızı
Çeşidi belirsiz figürler arasında
Yaşıyoruz, yaşamasına da…
Kim şer, kim makbul
Kim hangi hesabın peşinde
Kim kime muhtaç
Kim kimin derdine derman...
Bilmeden


İbresi bozuk kantarın darası yok
Yılda bir defa dahi
Doğru zamanı göstermekten aciz
Arızalı saatler zamanındayız
Dahası...
Dostluk arkadaşlık, sevgi ve muhabbet yerine
Kötülük kusmaktan bitap düşen
Marifeti kapıdan dışarı kalemler,
Beyhude kirletilen kâğıtlar
Ve bir hiç uğruna ziyan edilen
Ormanlar diyarındayız


Doğrular katledilmiş
Sağa baksam yalan,
Soldaki en püsküllüsü
Aman ne de kıvrak
Ve göz alıcı ritimler eşliğinde
Herkes kaygan zeminde
En gözde hünerlerini sergiler
Kimi hacıyatmazdan mahir
İzleyen dünyadan bi’haber


Hal ve gidişten belli ki...
Kalmamış kimsenin, insan
Ve insanlığa dair ülküsü
Ki…
Bunlara her nazar ettiğimde
Dilimde, övgülerin!! En süslüsü


Bir an ak diyor kara dediğine
Sonra karaya ak
Topla çıkar, elde var ayaz
Torba değil ki büzesin ağzını
Ya da bantlayasın çapraz


Hani var ya…
Ağzı olan konuşuyor faslında
Sahi, bu insanların derdi ne ki?
Böyle serseri mayın misali
Ne yana koşmaktalar aslında?


Her ne yaşıyorsa bir kul
Mutlaka kendi dediğinden
Veya yaptığındandır sebep
Ya düşmekte kazdığı çukura
Ya da attığı taşlar düşüyor
Bir gün kendi yoluna


Söze bak, öp de koy başına
Üslub-u beyan aynıyla insandır
Yani…
Testinin içinde her ne var ise
Elbette o dökülüyor dışına




05.3.2020