(Gerçek bir cehennem olan SAVAŞ’ın yollarının taşları; Küresel Kapitalizm’le ve ilkel insan zaaflarıyla döşenir!)

Barış barış diye atarken
Masum yüreğin,
Kana doymuş bu
Kadim topraklardan ve
İbretlik ders
Şu
İnsanlık tarihini
Kulak çınlaması gibi
Sürekli alğılarına fısıldayan
Dimağından,
Ağzında zeytin dalı
Ak kanatlı bir güvercin
Gelip
Yuva yapmış sa
Yürek kilidi
Dudaklarının arasında,
Hele hele
Bir de
Çoğalıyorsa "ama"lar
"Fakat"lar
Riyakâr dudakların her kapandığında
Tutarsız,
Bil ki
Bir beyazlık
Bir umut
Anne ve babalar
Hiç büyüyemeyecek çocuklar
Koca bir insanlık ölür!
Dudaklarının ağırlığı
Gün yüzü görmemiş
Her güvercinin
Bembeyaz kanatlarına devrilir!
Yani;
Sen
Siz
Sizler
Ciğerlerinizi yırtarcasına
Ama
İllaki
Sınıfının safın da
Etkenliğin
Bilimselliğin
Tutarlılığın
Her barikatında
Öyle bir haykırmalısınız ki
Barışı,
Güvercinler
Soluksuz kalıp
Ölmemeli asla
ağzında!
Lakin;
Bilmelisin ki
Sınıf savaşı zafere ermeden
Küresel kötülük yenilmeden,
Kısa çöp
Uzun çöpten hakkını alıp
Eşitlenmeden,
Sen sadece
Romantik bir Don Kişot olup
Senin için kurğulanmış
Hâyâl oyununa
Hâyâli düşmanlara
Bodoslama dalarsın!
Ah benim
Saftirik idealistim:
Sen;
Ak güvercini
Barışı beslemek için
Hep böyle
Karagöz Hacivatın
Hâyâl perdesine saldırırsan
Yel değirmenlerinin hasadını değil
Ama,
Alsan alsan
Ancak
Kana ve baruta
Bolca da gözyaşına bulanmış
Ölüm artığı
Tozunu alırsın!
06:Mart:2022