Elim, kolum yok ki; barışa tutunayım...
Ayağım, bacağım yok ki; savaşı durdurayım...
Gözlerimi kör ettiniz Ey zalimler!
Bu güzelim dünyayı, nasıl seyre dalayım.

Bomba seslerinden kulağım duymuyor ki;
Ana babamın sesini duyup, mutlu olayım.
Dilim lâl oldu, konuşamıyorum ki;
Kan ve gözyaşını, dünyaya anlatayım.

Ben de özgürce yürümek...koşmak istiyorum...
Ben de gülmek...sevinmek istiyorum..
Ben de nefes almak...özgür kalmak istiyorum.

Hani hepimiz savaşa karşıydık!
Hani zulüm görenin hep yanındaydık!
Ama nerde...Yine herşey lafta kaldı...
Yine izlemekle yetindik
Yine kendi yolumuza, kendi suyumuza gittik.
"Savaşa Hayır! Zalime Hayır!" sözü,
Sadece kulislerde...vitrinlerde kalakaldı.
Her zaman ki gibi herkes, üç maymunu oynadı.

Zulüm görenin yüreğine dokunan...
Empati kurup onlardan biri olan
Hiç olmadı...Olmayacak...
Kan ve gözyaşı görünce..
Sadece gözlerimiz dolacak.
İnsanlığımız...İnsanımsılığımız...
Yalan olup, her daim sınıfta kalacak.

Haydi dostlarım!
Savaşsız bir Dünya
Barışçıl bir toplum için
Zalimlere...Kanla beslenen Canilere..
Dur diyelim!
Sadece bir gün değil...
Sadece bugün değil...
"Savaşa Hayır!" deyip.
Barışa uzanalım.
Sevgi, dayanışma ve empati ile
Zulme uğrayanlara " Burdayız!"deyip
Savaşların olmadığı Barış Köprüsüne
Birlikte ulaşalım.

Genç Kaleminiz
ŞENOL KARA
05 Mart 2022 MUŞ