Hüzün deryasındayım, elim kalem tutmuyor
Ahvali anlatmaya, kelimeler yetmiyor
Uygarlık kuşağında, medeniyet yılında
Güçlünün zayıflara, mezalimi bitmiyor

Birisi okyanusun, ötesinde yaşıyor
Püsküllü bela gibi, ortada dolaşıyor
Emperyalist uğursuz, şer çıkarı uğruna
Elleriyle açtığı yaraları kaşıyor

Diğeri izbe yerde, amansız pusularda
Bekliyor kuduz gibi, karartılmış sularda
Nazarında av olan, ağzını açtığında
Yem oluyor bunlara, her an kan uykularda

Barut kokusu sardı, bedeni genizleri
Mahvettiler toprağı, havayı, denizleri
Önlenemez alçaklık, hayasızlık uğruna
Soldurdular hoyratça, gül misal benizleri

Gariban dert çekerken, kaderin kızağında
Artık hiç fark etmiyor, olsak da uzağında
Dünyanın bir yerinde, huzursuzluk olunca
Yaşamaya mahkûmuz, endişe tuzağında

El koyarak hayatın, en bahtiyar anına
Her gün kastediyorlar, mazlumların canına
Şerefsiz figürlerin, kudurgan tavırları
Ne yazık ki kalıyor, her birinin yanına

Bir ülke baştan başa, cayır cayır yanmakta
Özgürlüğe tutkusu, elinden alınmakta
Önce kışkırtıp sonra, temaşaya dalanlar
Kofti pehlivan gibi, sadece kınamakta

Anaların gözyaşı, sellere dönüşüyor
Babalar cephe yerde, kara yere düşüyor
Çocukların feryadı, kulağımda çınlarken
Yüreğim zemheride, kalmış gibi üşüyor

Aydınlık ve karanlık, kulun kendi özünden
Tavırlara bakmalı, anlaşılmaz sözünden
Her kim ki insanlığa, kötülük peşindeyse
Dilerim bu çakallar. silinsin yeryüzünden


03.03.2022