8
Yorum
27
Beğeni
0,0
Puan
739
Okunma

Karanlığa sızan yorgun bir ışık gibi sızdın içime
Umut zindanın paslı sürgülerini kırdın yüreğimde
Üryan duygularım derdest oldu yuttuğum uçurumlarda
Islah olmaz şizofren çağlayanlar taştı gözlerimden
İçimdeki depremlerin artçı sarsıntıları ardı sıra
Gönül kırıklıklarının dikiş tutmaz ummanında
İklimsiz mevsimlerin kirli rüyalarında
Gidiyorum yelkenler fora aklım alabora
Kırılan ışığın ritimsiz raksı gibiyim su üzerinde
Soytarı martıların hırçın çığlıkları içimde
Yırtılan göğün karnından düşen kartopları gibi
Biriktirdiğim çılgınlıkların benliğime isyanı
Kozasından zorla çıkartılan bir kelebek gibiyim
Tedirginlik işlemiş bütün hücrelerime
Kırık kirpiklerin kanlı denizlerinde
Elimde bilinmeyeni çok bir bilmece bilinir mi turnusol’e değince
Abdurrahman Güleç