Mülteci olurlar diye sevinme,
Pusuda avcıdan, betersin emmi!
Yengem duyar ise, başlar dövünme,
Nataşa neyine, bitersin emmi!

İnemez olmuşsun, dördüncü kattan,
Düz yolda yürümez, dönersin çattan,
Saç sarı, göz mavi, bakışlar fettan;
Kendini belaya, itersin emmi!

Emekli maaşın, pudraya yetmez,
Damardan girmezsen, lafların yutmaz,
Gezmesi, tozması, meramı bitmez;
Neyin var, neyin yok, satarsın emmi!

Ağartmışsın saçı, kaşı, sakalı,
Tansiyon, şeker var, stant takılı,
Peynir ekmekle mi, yedin akılı?
Sıyırır kayışı, atarsın emmi!

Anan hacı idi, baban sofi ya!
Nataliya, Darya, Anna, Sofiya,
Yardımcı istemez, yengem Safiye;
Dalarsa sen hapı, yutarsın emmi!

Ayağın çukurda, ibadete koş,
Kuruntular yersiz, arzuların boş,
Sırtın kamburlaşmış, yaşın altmış beş;
Derdine milyon dert, katarsın emmi!

Sana yaramıyor, şehir havası,
Sonra yakışmıyor, uçkur davası,
Gözlerinin mor mor olmuş yuvası;
Düştün mü altı ay, yatarsın emmi!

Bu sevdadan vazgeç, yol yakın iken,
Eyleme kendine, hayatı diken,
Yazıktır olursun, boynunu büken;
Çıkılmaz girdaba, batarsın emmi!

23.02.2022
Muhittin Alaca
Rus-Ukrayna Savaşı çıkarsa, Nataşaların göçmen olarak yurdumuza sığınmasını uman emminin, bahanesi de hazır. Zaten yengen hasta. O’na bir yardımcı alırsak kötü mü olur yeğen? Ve bu şiir doğdu.