Ben o gül rengini sevebilirdim olduğu gibi yanaşabilir,koynuna boynumu yaslayabilirdim.
Kalbinin ince teline hayran paklığıyla bir hoş olabilir kalpten kalbe dokunabilirdim.
Yüreğinde yiğitlik varken ciğerinde yanıklar olabildiğince fazlayken, varıp merhem olabilirdim.

Ama ne yazık ki yokluğum ülkem yoksulluğa laik görmüyordu kara gülü.

Çokça içimden gelerek sevmiş nazik davranmış kabinin güzelliğine yetişememiş, elimi uzatmış geri çevirmemiş bu yerde bu toprakda bolluktayken çorak toprağa neden heyba edesim gelsin ki gönül.

Bu gönül sevdasına ağır gelirmi yük olurmu sevgisine aşk dediği kara gülüne.

Ben eyer seviyorsam sevdiğim beni sevsede razı gelmesin çöl gibi bir yaşama.Ben bu hayatı ona gül gibi yaşatmam gerekirken zindan olmasına razı gekmez canım.

Hayat bazen sevdiğine bile uzak durmayı emreder.

Baharımsı