7
Yorum
36
Beğeni
0,0
Puan
788
Okunma

Aylardan şubat
Güne kim bakar
Çıldırtırken,
Durmak bilmeyen saatlerdeki tik tak
Günlerden salıydı
Şuydu buydu neyse ne
O ne menem bir duyguydu
Sanki içimi üşüten şubat soğuğuydu
Vakit akşam
Sigaramın ucunda sarhoş bir duman
Ver yansın ediyor yine
Geçmişe kesilen ahkâm
Sözler alabora umut na mekan
Gözlerimde kamyonlar
Oydu buydu derken
Şubata doygun şelâle şelâle
Açıldı tomurcuklar
Aylardan şubat
Gidene kim bakar
Gelenin sıcaklığından çözülmüşken
İçimde saçaklanmış buzlar
Neyse ne! kime neki
Saçımdan, başımdan, yaşadığımdan
Şubata inat;
Mutluyum…
Üşüten bu sabahın ayazından
Abdurrahman Güleç