Kızıl elma!.. AYASOFYA!.. Fatih Sultan Mehmet’in ŞAHSİ PARASİYLE TAPUSUNU ALDIĞI ve açık vasiyetine rağmen, amacı dışında kullanılarak.. camiden müzeye çevrilen, dolayısiyle de; sızısı, acısı, kederi.. GÖNÜLLERDE MAKES BULAN, çok yakında da, gelecek olan İLÂHİ EMİR GEREĞİ; SIKINTILARININ DİNMESİNİN ve ÖZGÜRLÜĞÜNE KAVUŞMASININ BEKLENDİĞİ AYASOFYA ve BÜYÜK ÇIĞLIĞI!.

AYASOFYA’NIN ÇIĞLIĞI

ŞİİR NO: 116 23-12-2008

Kubbende lamba’lar, yanıp durmuyor,
Cemaat seni neden doldurmuyor?..
İçerisi bomboş, çın, çın.. öttükçe,

AYASOFYA, İstanbul’a uymuyor...
İmdat!.. Diyen, ÇIĞLIĞINI DUYUYOR.

Şerefelerinde, ezan’lar sustu,
Namaz kılan mü’min’ler, niçin pustu?..
Ehl’i küfür, yine kinini kustu,

Ayasofya, İslâm’la uyuşmuyor...
İstanbul!.. Bu, ÇIĞLIĞINI DUYUYOR...

Uzak yol’dan, “BEYAZ ATLI!..” beklenir,
Bunun için, günler güne eklenir...
Gün gelir, mü’min’ler bereketlenir,

Ayasofya, İstanbul uyumuyor...
Tependeki, AY-YILDIZLA SOLUYOR..

Kapanan kapın, !YARIN AÇILACAK!.."
O gün, etrafa GÜL’ler saçılaçak...
Minare’nde, ezan’lar okunacak...

Ayasofya, MEHDİ seni duyuyor,
Mihrabında, “SECDE”ye, gün(!) sayıyor...

Bir mahkûm’dur.. yıkılmağa esaret,
Çekili ağları, yırtar cesaret...
Çoğu gitti, azı kaldı. Az sabret...

Ayasofya, “ESARET’in bitiyor,
Bu müjdeyi, Resûlüllah veriyor...

23-11-1999 SAAT: 07:00 * Konak-İZMİR.
Mürsel Münevveroğlu ([email protected])