Günlerden çarşmba, aylardan onaltı şubat
Yıl ikibinyirmiiki
Sabah saat beşe doğru uyandım
Güne dayandım
Cezvede kahvemle fincanı dudakladım
Dudaklarken, her gün ki gibi
Günlük Hollandaca soruları cevapladım
Oniki sorudan üçünde yuvarlandım
Bir kelimenin, bir cümleyi nasıl
Haşladığının bir kez daha farkına vardım
„Merhaba çekilmez hayat!“
Diye haykırdım.
Sonra Hannah Arendt’den
Onniki sayfa okudum,
Cezvemi ve fincanı yıkayıp kurulayıp
Dolaba koydum,
İki saat kadar „home oficle“ oyalandım
Sonra koşarak tramvayı
Son dakika da yakaladım
Yola koyuldum
Yaklaşık bir saatlik yoldan
Sonra oraya vardım
Haylaz mı haylaz, yaramaz mı yaramaz
Öğrencim x’e öğrenim terapisiyle
Öğretme kavgası verdim
Kerata bana mısın demedi
Yine inatlığı üzerindeydi
Bugün hiçbir şey öğrenmedi
Hep kendi kendine söylendi
Bir cümleyi bile
Kurallara göre dizemedi
Sırıttı beni kızdırmak için
Pişmiş kelle gibi …
Bana: „öğrenmek senin işin“ dedi
Hiç bir şey söylemedim, anlattım
Bir daha anlattım tümcenin öğelerini
Nesneyi, objeyi, yüklemi, fiili
Bir de üzerine iyelik zamirlerini
Çocuktan daha iyi anladı annesi
Unutmadım sonunda;
„Gününüz; güzel olsun, saygılar“ demeyi
Yine koşturdum otobüse,
Bindim son saniyede
Ve başladım yeniden Hannah Arendt’e
Ta ki, son durağa gelene kadar
Okudum, uykumda gelmedi
İndim son durakta,
Yagmur çiseliyordu başıma
Ve uğradım bir imbise
Bir şeyler yemeye …
Yağmur kesildi birden bire
Yemeğimi bitirince başladım yürümeye
Yürüdüm nehir boyunca
Seyrettim Main’i doyasıya
Sular yükseliyor her gün biraz daha
Belli ki, bu yıl atmosfer
Ara verecek kuraklığa
Sevindim yağmurun yağmasına
Seyrederek suyun bulanık akışını
Üzerinde ki dalga dalga nakışını
Oturdum sonra ıslak bir banka
Düşündüm onu
Ellerim titredi, yüreğim kükredi
Toplam beş şiir yazdım
Bazılarını unutmamak için kafama kazıdım
Bugün de gün böyle tükendi
Ama büyük bir sevgiyi kazandım
Sonra hicaz makamında şarkılar dinleyerek
İçime baharlar yazdım.

Herkesin, ama herkesin, yüreği güzel olan herkesin, gönlünde bahar, yüreginde dert, keder olmasın, kalmasın. Hiçbir çocuk, insan, işçi, emekçi aç kalmasın. Sevin ve karşınızdakini sevmeye değer bir yürek olarak algılayın. Iyi çıkarsa yüreğinize koyun, kötü çıkarsa, hemen köşedeki çöp sepetine atın gitsin. Üzmeyin, üzülmeyin!

Saygılar!

Pedagog + Sosyolog Hasan Hüseyin Arslan - 16.02.2022