1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1403
Okunma
Rüzgar okşar yüzünü.
Demir parmaklıkların arasından,
güne merhaba der
hür bedenin.
Kül tablalarında ezilmiş sigara tomarları.
Akşamdan kalma yalnızlığın
tanımıdır,
henüz kalkıp gidilmiş
sıcak yastık boşlukları.
Pencerenden uzansan tutamazsın.
Yıldızları aşağı çekemediğin gibi...
geri yürütemezsin
sokağın kayıp sislerine karışan
hızlı adımları.
Buğulu camlardan düşen damlalara karışır gözyaşların.
Bir cuma sabahı uyandığın şehir,
adını bilmediğin sokakları getirir kapına.
Bir cumartesi sabahı
aynı rüzgar okşar gözyaşlarını
ve sensiz ilk pazar tatiliyle tanışır bedenim.
emre yılmaz
Cevap Yaz