"Hasret ki, esir almış acıyı kendine.." Hasret...hasret...."Seni görmem imkansız/rüyalarım olmasa" diye zare zare ağlayan ve de rüyalarına sığınan çaresizlerin tercümanı adeta...Şarkının bu mısralarında çakılıp kalırım hep...yeryüzündeki tüm çaresizliklerin acısını,yüreğime alır da,avutmaya çalışırım sabahlara dek,dünyanın en akıcı ninni melodileriyle...Hasret,eşittir, acı...Sevdalandığına varamamış,veya,sevdalandığını yar diye saramamış nice yürek var yeryüzünde ve etrafımızda da,tebdil-i kıyafetle dolaşır...Müebbet giyersiniz artık,acıyı,hasret mahkemesinde...O prangalarla kardeş olursunuz,öper misiniz? kahrolur musunuz bilemem artık prangalara...Öyle ya,acı çekmemiş yürek elbet tam olur...acı çekmemiş yürek ne anlar,acılara sarmalanmış yüreğin halinden..."Eller derin uykuda/Ben senin derdindeyim yar"...İşte sevda bu...Rabbim,elbet,saf ve gerçek sevdayla sevenleri kavuşturacaktır,dünyadaki acıların armağanı olarak mahşer gününde...Buna inancım tam mı,tamdır...

Tebriklerim,acıyı esir alan hasretleri ifade edişlerinizdeki içtenlik ve şeffaflıklara,ve de,illa da,ezelden başlayıp,ebede giden yol hikayemizde,dünya misafirhanesindeki üç günlük molamızda,ebediyete götüreceğimiz erzağımız,tapumuz ve de alın terimizin beraatı olan sevdalarımızın acılarnın,ebedi kavuşmalar için en sağlam diploma olduğunu söylememe fırsat verdiğiniz için,dizelere yansıyan asil ve mert yüreğinizedir...selam ve sevgilerimle...