"Hüzün sağanaklarına bırakarak yüreğimi
“.. ben kalkayım derdin”
Ve Her gidişinde bir şeyler götürürdün
Bir yerlerime bir şeyler olur
Ve Acıtırdı
Neresi olduğunu bilmediğim yerimi gidişlerin
Ne acımı ne sevincimi söyleyemezdim sana"

Hani bir türküde,şöyle yükselir feryatlar "iki dağın arasında kalmışam,offf offf"...ne sevdiğin belli,ne de sevmediğin,diyen dizeler gibi...İşte o iki dağın arasında kalmak var ya...dağlar kadar büyük ve dağlar kadar aşılmaz bir çaresizlik var mı şu yalan dünyada...

"Umut mavi boncukken sihirli parmaklarında
Sevgi bakar ,sevgi dağıtır mıydın
Kimin avucunda çarpardı küçücük yüreğin
Ve kimlerin umudu küçüçük avucundaydı ki;
Bana Verdiklerin hep, acı, hüzün,hep hasretti..."sevgini vermek,yüreğini açmak,iki dudağın arasında ve zeytin gözlerinin içinden yol açmaktı benim tek dileğim...Ama,sen o küçücük yüreğini ,öyle bir sarmalıyorsun ki esrarlar içine...Kimbilir,kimlerin elinde mavi boncuktu sevgin..sevgilerin...Beni de, hep,iki dağın arasında kalmış sevda yolcuları gibi,çaresizliklerle başbaşa bıraktın...benim payıma,hep hüzün pınarlarını doldurmak düştü yüreğime...bana,hep,acılarla kavrulmak düştü,orman yangınlarının alevlerinde...hep,yeşil başlı turnalardan,haber beklemek var kaderimin hasrete ,ayrılmış maviliklere dünden hazır o gizemli bahçelerinde...

Tebriklerim,iki dağın arasında kalmışam,dizelerinin tam orta yerindeki duruşları gösteren ,yanık mı yanık avazlarınıza,ve de,illa da,şeffafça paylaştığınız,korkardım senden...bana acı,hüzün ve hasret verdin hep diyen dizelerinizin ,gerekçelerini haklı kılan nedenlerini tasvirdeki ustalığınızadır...selam ve sevgilerimle...