Kalleş bıçağını,gönül yarası ile eş değerde tutmak...benzetme diye buna derim ben...Çünkü,gönüllerde yara açmak,kalleş tabiatlılıktır...asil ve mert yürekler,asla gönül yarası açmak eğiliminde değildir...Ve de,asla yaralarla işi olmaz, gitmeyip,yürekte kalanların...ne ister insanoğlu,hemcinden ki...acı ve yaralamak mıdır,sevmekten murat ? her yara onulur da,illa da,yürek yarası kanar da kanar...Ve gidişlerde,dünyamı sensizlik denen dayanılması güç ızdırap kanatırken,tekrar yaşamaktan korktuğum,dönüş ve gidişin,tekrar başıma geldi diye,tercüman oluşlarınız var ya,kalleş bıçağı yemişlere...Hele,kalleş...kalleş..kalleş diye diye avaz avaz feryat ettirdiğiniz o kavram var ya...Kalleşlik ile,sevda ,aynı yürekte barınamıyor...sevda,mert ve insan denen yüce varlığı anlayanların sanatı mutlaka...
Tebriklerim,kalleşlik ile gidişlerin cehennemi olan yürek yarasını benzeştirmeye ve de,illa da,bu benzeştirmenin neden ve nasıllarını dolduran dizelerdeki yol hikayesinin tasvirindeki ustalık ve içtenliğinzedir...selam ve sevgilerle...