Bir muayyen kaderle, her insan var edildi
Apayrı üç hayata, her kul muhtâr edildi

Bir yaşam başlar yürür, olmaz geri dönüşü
Başkasını başlatır, bir hayatın sönüşü

Her nihayet bir tûfan, nice canları boğar
Bilinmez ki her sonda, yeni bir hayat doğar

İlk hayatın mekânı, ılık mahfuz bir deniz
Sahib-i sefineyse, aziz müşfik annemiz

Orda yüklenir kula, bin bir türlü teçhizat
Bunlarsız mümkün olmaz, yeryüzündeki hayat

Dünyamıza nispetle, ana karnı az zaman
Ahiret hayatıyla, ne mümkün kıyaslaman

Sanki dâr-ül-aceze, ilk hayattaki mekân
Ne iş ne mes’uliyet, ne sual ne imtihan

Ama gel gör yeryüzü, bir hareket deryâsı
Otur-koş, soğuk-sıcak, bir tezatlar furyası

İnsan var, âdil, dürüst, sabırlı ve çalışkan
İnsan var, zâlim, tembel, hilekâr ve yılışkan

Bir tarafta zarâfet, gözleri kamaştırır
Diğer tarafta nefret, dostluğu zorlaştırır

Bir minberde evliyâ, ilim, amel, ihlâs, der
Bir şûh fettân köşeden, cilveyle işmâr eder

Ey âdem koşarak geç, bu uğursuz vâdiden
Her zulada bir cadı, seni meflûç etmeden

İkilemler içinde, toy insan yalpa yapar
Mutlu, mesut, zenginse, ölümden ödü kopar

Öyle güç bir durum ki, dünyadan ric’at muhal
Ahirete hicretse, çok müşkül, hazin bir hal

Fakir, kimsesiz, yaşlı; o küs gitti dünyaya
Gözler açık ve hasret, sıcacık bir çorbaya

İster kork ister sevin, ölümdür âkibetin
Dünya imtihan yeri, bir gereği hilkatin

Suallerin zorluğu, artık senin bahtına
Çalış üstünlerden ol, oturursun tahtına

Zar zor dünyayı kavrar, bu fâni beşer aklı
Dâr-ı bekada akıl, muhtemelen çok farklı

Biz dünyada Allâh’a, mükellefiz kullukla
Her dem imtihandayız, varlıkla ve yoklukla

Khavf ve recâ’ içinde, doğru yolda karar kıl
Sonunda cennettedir, imanla göçen her kul


İdris Esen, Erenköy