32
Yorum
51
Beğeni
4,9
Puan
674
Okunma

içimizde metruk bir hezeyan
sanki dilini yutmuş gibi sınar bizi
erteledik umutlarımızı
arzularımızı da
nerede kaldı o eski coşku
o damarda durmaz kan nerede kaldı
asla insan küsmemeli doğasına
yoksa düşüp kalırsın
bir çıkmazın tam ortasına
anımsa !
anımsamak bile gün gelir öksüz kalır
oysa acıtarak yağıyor üzerimize
hüzünlerin resitali
hiçbir yıl
hiçbir dil
bilmiyor başına gelecekleri
ne yazık ki ayrılıyor
gün gelince
dal ve varak
ve ecel gelince buluşuyor
beden ve toprak
varsın hilebaz düşler
iflahını kessin yüreklerimizin
kim anlar ki
şiirlerimizden başka bizi
hangi şelale
boşu boşuna çağlar
5.0
95% (36)
3.0
5% (2)