Neyleyim ekmeği,suyu
Gönlüm aşık-ı mehcûr ise
Neyleyim malı mülkü
Yanımda sevdiğim yok ise.

Mâşukundan ayrı olanın
Güler mi sandın yüzü
Bülbül terkidiyar ederse
Yaşar mı sandın gülü.

Önceleri şaşardım
Aşkından çıldıranlara
Fakat anladımki bu ayrılık
Ne canhıraş bir duyguymuş lavinia.

Seni her gördüğümde,
Gönül kuşlarım şen şakrak öterlerdi.
Her duyduğumda sesini,
İçimdeki kelebekler dans ederlerdi.

Her anışımda seni,
Gözlerim sürurdan parlardı.
Sana olan sevdamı,
Gökyüzü bile kıskanırdı.

Söyle ey yüreğimdeki
Papatya bahçelerinin sahibi.
Söyle ey esiri olduğum
Diyarın sahini sevgili.

Biliyorsun değil mi?
Benim diyarım senin kalbindi.
Sürgün ettiğin günden beri
Ben bende değilim sevgili.

Bilmem duyar mısın?
Gökyüzümdeki kuşların feryâdını
Hisseder mi kalbin
Kalbimin sensizlik ağıdını

Bilmezdim önceleri gecelerin
Bu denli ızdıraplı olduğunu
Bilmezdim bakışlarına hayran olduğum
Sensizliğin bu denli can yakıcı olduğunu.

Öğrendim yoluna ömrümü adadığım yar
Aşktan uzak olanın ne hallere düştüğünü
Öğrendim ruhuma şarkılar söyletenim
Aşkından uzak kalanın yaşarken öldüğünü.

Sevdamızı demlemeyeceksek
Birbirimizin gözlerinde
Ve bu iki yürek vuslata ermeyecekse
Anlamı var mı nefes alışlarımın
Anlamı var mı yokluğunda yaşamamın

Bu cihanda rahat edemem
Yanımda sen yoksan
İnkisar olur bedenim
Bir an bile ayrı kalsam.

Yorgun olan bedenime
Eziyet çektirme yar
Ne sana dargınlığım
Ne de kızgınlığım var.

Gel artık uğrunda
Prangalar eskittiğim yar.
Yanmaktan kül olmuş bu biçarenin,
Sana çok ihtiyacı var.
AYTEN DEMİREL