Ateş arabasıyla geçerken penceremden
Kızarmış gözleriyle süzdü akşam güneşi
Nasibine ayrılmış gümüşi tenceremden
Bir duble sevgi ile sızdı akşam güneşi

Gönlünüm kasesine mağrur başını eğen
Cümle yaratılanın taç yaprağına değen
Bir damla şule gibi hücrelerime sığan
Islak tenimi yakan közdü akşam güneşi

Gözlerime batmanın keyfini yudumlayıp
Mahir elleri ile tenimi adımlayıp
Gönlümün hamağında vuslatı tadımlayıp
Kağıt gemilerimde yüzdü akşam güneşi

Topuklarına inen saçlarını keserek
Sitemkar yüreğime tutku ile eserek
Geceyi eteğinden dalgalara asarak
Düşlerimin ağını çözdü akşam güneşi

Mehtabı avuçlayıp çelenk diye saçıma
Utangaç hallerimde ortak oldu suçuma
Usulca üfleyerek gökyüzünü içime
Yıldızları nöbete dizdi akşam güneşi

Mavi pelerinimi kumsalda çitileyen
Kırışmış umutları koynunda ütüleyen
Gölgesi düşer diye dağları iteleyen
Bir gelip bir kaybolan gizdi akşam güneşi

Kızıl buklelerini yıkamaktan doyunca
Bir tutam maviliği heybesine koyunca
Kapanmış anıların kabuğunu soyunca
Yüreğimdeki yara azdı akşam güneşi