Gece rengiyle hükmetmekte yine
Sanki gökyüzü yaşadıklarımı öğrenmiş gibi
Yaşattıklarını bir bir yansıtıyor yıldızlarına...
Sanki hiç bir şeyi bilmiyormuşçasına...

Yaşattıklarını soracak olursan;
En basiti beni her an boğan gözyaşlarım
İçten içe kemiren cümlelerin...
Yalnızlığa kavuşturan gözlerin...

Açıkçası yüreğim;
Bütünleşmeyi bekleyen puzzleler gibi
Birleştirmeye nereden başlayacağımı bilmiyorum...
Yerine koyduğum her parça
Seni kendimden daha da uzaklaştırıyor...
Yüreğimin derinliklerindeki parçaları birleştirmeye çalışıyorum...
Ve en başa döndüğümde
Nedense; yine o cümlelerindeki
Acınası sevdayım...

Bir yol çiziyorum;
Seni hatırlatmayacak, yepyeni bir yol
Başarıyla, hatırlamadan seni ilerlerken
Ayağıma takılan küçük bir taş
Geçmişe götürüyor beni...

Ne kadar da safmışım diyorum ama
Bravo be sana!
Bravo...
Başarmışsın...

Yapma diyorum;
Cümlelerdeki gibi; bırak bu boş, anlamsız anıları...
Ama olmuyor işte...
Geçmişi bir çırpıda unutmak
Kolay olmuyor...

Yinede teşekkür ediyorum sana
Her ne kadar yalan olsa da
Yaşattığın her an ve güzel günler için...
Bana sevdiklerimin bile
Beni kırabileceğini gösterdiğin için...
SAĞOL...

Sevda Arslan