İçimize attıklarımızın yorgunuyuz.
Gözyaşlarımızın tedavi etmeye çalıştığı acıların,
Elinde ziyan olmuşuz.
Dalıp dalıp gitmişizde ,
Anlatamadıklarımızda boğulmuşuz.
Avaz avaz bağırıp ağlamışızda,
Sesimizi bir kendimiz duymuşuz.
Kahkahalara sarmalayıp yaralarımızı,
Yalancı mutluluklarda hapsolmuşuz.

Gönlümüzün sesini kısıp,
Aklımızın elinde kalmışız.
Rumuza çiçek açtıranları değilde
Baharımızı kışa çevirenlere tutulmuşuz.
Hep fedâkarlık yapmışızda sevdiklerimizin uğruna,
Bir yapmasaydınla tuz buz olmuşuz.
Sabır taşlarını çatlatmışızda
Yeni umutlar filizlenirken doluya tutulmuşuz.

Bin türlü şer ile sınanmışızda
Yine taş atana gül atanlardan olmuşuz.
Her imdat diyene koşmuşuzda
Dert bizde olunca,tek başımıza kalmışız.
Dost bağında bülbül gibi ötmüşüzde,
Yüreğimizin yangınına sebep olana tek kelime edememişiz.
Hep sandıklarımızla ve hep en sevdiklerimizle sınanmışız.

AYTEN DEMİREL