Bir gece
Ìçinde derin bir hüzün
Arkana bile
Bakmadan gideceksin
Viran olmuş bir Şehir’e
Bir damla gözyaşıyla
Yağmur yağacak saçlarına
Islanacaksın



Şimdi sana
Zihnini biraz
Yokla diyeceğim
Geçmişine git
Aç anı defterini
Oku..
Söyle şimdi bana
Okuduğun satırların
Bir anlamı var mı?
Gülüyormusun?
Ağladın mı yoksa



Karşına çıkan
Büyük bir enkaz yığını
Kaldır desem
Topla..
Güçün yetmez daha
Geçmiş
Ve gelecek arasında
Molozlar
Yıkıntılar
Sıkıntılar
Kendine geç kaldın
Yaşayacaklarına
Heyecanına yenildin


Gün batımını
Güneşin doğuşunu kaçırdın
Hep erteledin sevincini
İçinde bir umut kırıntısıyla
Yolun bitimine kadar
Döküldün pul pul
Sesinin kısıldığı güne kadar



Bak yine
Ayağın takılacak mısralara
Umutların uçurtmalara
Kırılacak kolun
Kanadın
Zifiri karanlık olacak
Gecen,gündüzün
Ìçine yalnızlık sinmiş mısraların
Ahı’yla..
Günahıyla yaşıyacaksın


Yaşamın içinde her gün
Kapı duvar hatıralar
Hiç dinmeyecek yağmurlar
Harf harf eksileceksin
Adım adım
Uzaklaşacaksın bu Şehir’den
Artık cümle olmayacak
Sevdan yüreğine



Gel şimdi
Kağıttan bir Gemi yap
Su birikintilerin üzerinde
Sesin içindeki
Nehir’de yüzdür
Nefesin sese değdiğinde
Üzülme..
Bazen hayat geçer böyle
Kırık bir çerçevenin içinde


Zaman siyah
Bir gölge olur ardında
Sana ağır gelen ses
Senle..
Aynı dili konuşuyorum
Aynı duyguyu paylaşıyorum
Anla
Günlerden bugün Aralık
Günler karanlık
Bu vakitsiz ayrılık

gitme..



sevay