15
Yorum
43
Beğeni
0,0
Puan
568
Okunma

böyle ağır aksak nereye
diye sordu da hayat
kalbim ayağa kalktı
elimden önce
sesimi bir ben duyayım istemedim
beni geçerken kardeşimin sesi
boyu tepeden bakarken
küçük söyleyişi
soluk soluğa beni kovalayışlar hep sürdü
kendi kollarıma asıldım
her işin üstesinden gelse de
gelmese de
usul yürüyüşüm sırasında sendin
varlığına inansam da
inanmasam da sevgi/li
bazen yutkunsam da
yüreğimdeki acıdan
varsın değil mi?
yavaşça fısıldaman yeter
ölsen de sıkman elimi usulca
bırakmaman
cennet sevgiden mi
yapıldı yoksa?..
isterse
bütün sesler tepeden baksın
önümde çizili yol belli ki
aralamak isterim ellerimle
karanlık bulutları..
17. 01. 2022 / Nazik Gülünay