Bu kaçıncı mevsim bilmiyorum
yüreğimde hüzünlerle sarılı
Açsan bana kollarını girsem dünyana
bende olsam oralı


Akşam yine hep aynı akşam
Sabah yine hep aynı sabah
Hayalim yar gözlerinde uyanmak
Daha kaç vakit böyle vuslatına susamak


Vakit hayli geç , odam ıssız bir labirent
bir o kadar karanlık içimi buhrana salan
bir o kadar soğuk saç tellerimi donduran
ve bir o kadar yangın hasretinle yakan



Düşünceler sarıyor dört bir yanımı
her gece biraz daha karlar yağıyor saçlarıma
Aniden kesiliyor mecalim
Tutunamıyorum da artık hayaline
elini uzatmıyorsun
yıldız gibi düşüyorum sönerek
rüyalarda bir umut
güneş gibi doğuyorum tekrar dirilerek
sonra yine aynı labirentler
sonra yine sensizlik
sessizlik ...sağır ediyor bu sessizlik