Sevmekte yorulur
Kanatları kırılmış bir serçe gibi yere savruluşum
oysa ben kendimi ararken sende bulmuştum
Geç kalışlarım yorarken ruhumu
çaresizlik icinde kaybolmuşum

sevmekte yorulur
Şu boz topraklara sığamadım efkarımdan
bundandır göçebe bir hayat sürüşüm
Ben seni ararken yollarda izlerde
Kendi gölgemi sen sanar olmuşum

sevmekte yorulur
En çok beklemek yorar saç tellerimi
kolumdaki saatin akrebi yelkovanından ileri
üstüste gelemiyoruz bir türlü
ya hep donsun zaman yada ötelerden gel beri


sevmekte yorulur
Seni ömrümün sonuna kadar sevecegim diyen sesin şimdi kimlerin içini pırpır edip uçuruyor göklere
Saçlarına taktığım yıldızları kim söküp atıyor uzaklara
Kim ulaşılmaz kılıyor sana yazdığım üç beş lirik cümleyi
Kim sever ki benden başka avuç içindeki çizgiyi

Boşversene kimler kimleri yok eder
bense halen yokluğunu içimde var eder

Bozoklu hatice