buluştuğumuz çay bahçesi vardı ya hani
sakaryaya tepeden bakan
satılmış


iş yokmuş güya eskisi gibi
hayalimizle bir olup
batmış


ortaklarmış zaten
geçinememişler biz gibi son zamanlarda
bilhassa muhabbet demine gelen
zamlardan sonra

bazen aklıma estikçe uğruyorum

söğüt dalları uzamış
masamızı yalıyor rüzgar estikçe


başka aşıklar harf kazımış
çizdiğin kalbin içine


o günü canlandırmak istedim bir an
karşına geçip
boşluğa baktım
baktım
ve sonra kendimi usulca
boşluğuna bıraktım


insan boşluğa bırakınca kendini d’üşüyormuş çok fazla
düştüm
belki sen de ben gibi düş’tün
o pespaye hülyada

dedim ya

artık eski tadı vermiyor hayat
aklıma esen hiçbir şey kavak yelleri gibi değil

masal tadını vermiyor öyle yazdığım hikayeler

ama sonu da gelsin istemiyorum bir yandan
N M lazım yazan
o iki harfe bakarken..