Kızıl  Elma... Kara sevdam; ülküm benim ta ezelden
Yol Sırata çıksa bile, korku bilmez bu gözü pek
Kısılsa da sesim sedam; medet ummam müptezelden
El öfkeyle baksa bile yazacağım ölene dek

Son Çınarın gölgesinde umut derip yaşarken şen
Öz kardeşim çıktı heyhat düşlerime mezar eşen
Al kar yağsa şaşmam zinhar; dost bildiğim dilden düşen
Kal, içimi yaksa bile yazacağım ölene dek

Ana dedik bu vatana; kucağını ocak bildim
Hilâlimi inciteni ezilecek böcek bildim
Her kökeni petek için özü şifa çiçek bildim
Bal, ihanet koksa bile yazacağım ölene dek

Nice destan sığdırdık biz atlas bezde her nakışa
"Kükreyen bir sel" olurum Al Geline kem bakışa
Çok fırtına bora gördüm, alışkınım kara kışa
Sel, bacamdan aksa bile yazacağım ölene dek

Tefrikanın pençesinde kanasa da her gün yaram
Bu davanın delisine sitem etmek, küsmek haram
Yer yarılıp gök kudursa, fırtınalar esse ne gam
Gül yaprağın dökse bile yazacağım ölene dek

Varsın Türk’e hasım çıksın düne kadar dost sandığım
Varsın naza çeksin yine kör talihim, usandığım
Tutunacak bir ip sanıp darda kalıp uzandığım
Dal, yerinde yoksa bile yazacağım ölene dek

Hakk’tan aldık biz muştuyu, bir davaya olduk nefer
Değil mi ki yol ilâhi; boşa olmaz akan bu ter
Tek kalsam da mühim değil sadık dostum kalem yeter
Dil, yorulup bıksa bile yazacağım ölene
dek

Mecit Aktürk