Gün yüzü görmemiş cümleler mahzeninden
Varlığın en saf ayininde söz uçlarıyla yüzleşirken
taşırdım kalemimden hayatın akışını.
Her harf bir Münker -Nekir’di
sorguladıkça kelimelerimi.
Dört Elif miktarı ince bir çizgide
biçim ararken yazdıklarıma.
Aralandı kalbimin kapısı
Vav’ın gölgesinde kalmış sessizlikte.

Çıkarıp içimde kalmış zamanı
ak çiçeğin düşünülmüş kokusuyla
büyüttüm özneyi havf ve reca ortasında.
Derledi Zülal-i gözyaşımdan güvercinler.
Hayatlar ve hayaller deryasında.
İnadına yanışları coşturdu imgeler
anlamların derin kuyusunda.
Günü sese dönüştürüp
’’Hu ’’deyişleriyle gülün açılışını beklediler.
Kırık bir maziden sızarken güneş
karanlığın elbisesinin yırtılışını seyrettiler.
Kullarla değil küllerle sınandı
ateşlerde yandıkça eller..

Aşk kaç sayfaya yazılır.
hangi sayfa beni sana getirir..
Sonuç ve sebep arasında
hicranın hicranı iken
düş kertmesi mumdan mimler içinde.
attıkça adımlarımı ölmeye
imtihanım kalbinde özüm cennet dilinde.
Yüreğimin serasında hep sevda çiçekleriyle..!



Ferdaca