Bu duyguyu bu sevdayı sen verdin,
Hani kullarını her dem severdin?
Sıtk’ile isteyin veririm derdin,
İşte iman, işte dilek ver ya Rab!

Sevgi senin, hasret senin, dert senin.
Bunlar için acı çeken hep benim.
Kimselere bakmaz oldu gözlerim.
İşte vefa işte yürek ver ya RAB!

Vesile yaratıp göstermeseydin!
Sonra alıp uzağa özletmeseydin!
İçimdeki arzuyu besletmeseydin!
İşte özlem işte istek ver ya Rab!

İsyan ettiğimi zannetme sana,
Zaten görüntünden vermiştin bana.
Seviyorsa, - desin - söyle kuluna!
İşte çaba işte emek ver ya Rab!

Bu acıyı söyleyemem her kula,
Cananın yüreği olmuştur sıla,
Özlemim sığmaz mevsime, yıla.
İşte acı işte ölçek ver ya Rab!

Gücüm yetmez mi ki bu aşka benim?
Gücü de sen ver itibar senin.
Çıkar gör mindere, yoksa güvenin!
İşte azim işte bilek ver ya Rab!

Necati Dikmen