Düşünmeyen, sorgulamayan,
Kuru kalabalıklardan kaçıyorum.
Bıktırdı gamlar, zalimler, hamlar,
Canı yanan masumlara,
Acıyorum...

Ruhum örseleniyor, susuyorum,
Söylenecek çok şey var aslında.
Sonra diyorum ki,
Konuşsan ne değişecek,
Kim dinler, kim anlar seni?
Vazgeçiyorum...

Gözleri açık uyuyanlardan,
Yalakalardan, haramzadelerden,
Riyakarlardan kaçıyorum.
Sizin olsun, virüslü kentler,
Saraylar, yatlar, para-pul,
Üç günlük dünyada,
Olamam ki, kula kul;
Kirletilmiş iklimlerden,
Göçüyorum...

İyi geliyor bana doğa,
Yalanı yok, vefasızlığı yok,
Merhameti çok.
Dallara üşüşmüş kuşlara,
Asırlardır dalgaların öptüğü,
Yosun bağlamış taşlara,
Meramımı açıyorum...

Küçük, ahşap bir kulübem olsun yeter,
Çamlar, defneler arasında.
Rüzgarın uğultusu, suların şırıltısı,
Yaprakların hışırtısı, huzur veriyor;
Mavi gökte, bulut olup uçuyorum.

Yıldızlar ve mehtap dinler şiirlerimi,
Efkârıma ortak olur yakamozlar,
Senfoniye başlar cırcır böcekleri.
Bağrına basar, yorgun çınarlar,
Susuzluğumu giderir billur pınarlar.
İsli çaydanlıkta çay değil,
Farz edin, ab-ı hayat içiyorum.

Yaralı kartallar, yalnız kurtlar,
Özgür yılkılar ile,
Dağ ceylanları bilirler,
Neden tenhaları seçiyorum?
Nefes almak için,
Kaçıyorum...

03.01.2022
Muhittin Alaca