Şair doğru söze kanat takandır.
Olaylara farklı gözle bakandır.
Sevgilere ağıt, türkü yakandır.
Bülbülün figanı keyfinden mi sanırsın

Tel sese imrenip; ses söze dönüşürken
Derde derman olup aşa sohbet katandır.
Sevda ile sırılsıklam seyran ederken
Ağu yu bal edip dosta şerbet satandır.

Şairdir bu sakınmaz söyler sözünü
Yerinmez, eli işler, çalar sazını
Kan dolsa içi sevdiğin çeker nazını
Dost bahçesin her dem gülistan mı sanırsın

Şair aşık olur Veysel diye anarlar
Güzel sözlerini doğru diye severler.
Neyzen olur, haşin söyler, kafir diye söverler
Kanatlı karınca ferman ile uçar mı sanırsın

Ham iken acısın. Bilesin bunu
Hayat gerçektir. Düşün sonunu
Gam bitirir, aşk yaşatır,hayat kanunu
Şair! sözün özeldir. Sen kendin söyler mi sanırsın.

Figan :Şikayetini yüksek sesle dillendirme
Aş :Yemek
Sohbet :Tatlı söyleşi
Seyran : Hareket halinde olma
Ağu :Keskin zehir
Dem :Zaman
Gülistan:Gül bahçesi
Ferman :Emir
Gam :Kaygı,tasa,üzüntü