Ey İki Bin Yirmi İki

Sen ey iki bin yirmi iki neler getirdin
Bilirsin yaralıyız çok gerginiz bu ara
Gelene kadar acep neyi neye yitirdin
Aman sende getirme bize başka bir yara

...Zaten biz yeterince düştük amansız çarâ
... Yakma hicrân ateşinde düşürme bizi dara

Dilerim barış sağlık ve huzur getirirsin
Rüyamıza giren her kâbusu bitirirsin
İnşallah hainleri hepsini batırırsın
Dağ gibi yükümüzü alırsın götürürsün

...Karanlık geceleri gark eyle dönsün nur-a
...Yakma hicrân ateşinde bizi düşürme nar-a

İki bin yirmilerden beri karamsardayız
Çöktü siyah bir kara bulut hergün dardayız
Ne bahar belli ne yaz hergün soğuk kardayız
Sıcak iklim aradık hergün orda burdayız

...Ağlamaktan içimiz dışımız hep kap kara
...Yakma hicrân ateşinde düşürme bizi kor-a.

Dermansız derdimize artık bir derman getir
Susuz kalmış şu kuru çöllere orman getir
Çiftçinin tarlasına dolu bir harmân getir
Şaduman olsun yüzler Hakk’tan bir ferman getir

...Yetimle öksüzleri güldür düşürme zora
...Yakma hicrân ateşinde düşürme bizi bora.

Hekimi aramaktan artık yorulduk kaldık
Üç senedir bir iğne için samana daldık
Oksijen zoruyla bir kaç nefes hava aldık
Gece uykularını gündüzler de hep çaldık

....Böldürme uykuları atma közdeki hara
....Yakma hicrân ateşinde bizi düşürme sara.

Fatma Alageyik.