Gecenin sessizliği böldü çığlıklarımı
Bir bir toparladım bütün kırdıklarımı

Bütün umutlarımı yüce Rabbe bağladım
Çekilip bir kenarda sessiz sessiz ağladım

Yalnızlığa alıştı bütün cadde sokaklar
Bir damla suya hasret şu kuruyan topraklar

Ağır yükün altında yüreğim dayanmadı
Uyuyan bu gözlerim gafletten uyanmadı

En derinden hissettim yüreğimin ahını
Dört gözle bekler oldum ilkbahar sabahını

Aydınlığıma düşman kapkaranlık geceler
Hayal ve düşlerimde çözülmez bilmeceler

Her musibet körükler imtihan ateşimi
Sakındığım şu gölgem bırakmadı peşimi

Aşk ateşinde yanan ben miyim bilemedim
Yanağımdan süzülen gözyaşımı silemedim

Hiç durmadan yürüdüm gece karanlığında
Umuda bir yol buldum fecrin aydınlığında

Ben sabırla yoğrulmuş bir cana müptelayım
Gün olur minareden yükselen bir selayım


Adem KILIÇ"Serhedî"