Hangi tabib sarmış, gönül yarası
Derdinden yüreği kömür karası

Sızım sızım sızlar, dayanmak zordur
Bağrını dağlayan, ateşten kordur

Sevdalı yüreğin, hali haraptır
Şifası sanılan, zıkkım şaraptır

İçtikçe döndürür, sevdalı başı
Eksilmez kirpiğin ucunda yaşı

Aşkından divane, olsa ne çare
Bilerek bağlanmış imkânsız yare

Yangın yeri sanki, kalbinin içi
Yine de anlamaz, görmezken hiçi

Günbegün durmadan, ömründen alır
Geride sadece, hüsranı kalır

Ne zamana kadar, sürecek daha
Gittikçe ufalıp, daralır saha

Yoktur bu derdin, zerre dermanı
Çoktan yazılmıştır, alna fermanı

Hüzün yakasını tuttukça salmaz
Geleceğe dair, umudu kalmaz

Ayrılık canına sanki kast eder
Üç beş günlük hayat, sadece keder

Ölüm kurtuluştur, deyip de bekler
Can çekişen kalbi, solunda tekler

Gönüldeki yara, hiç geçmek bilmez
Bu aşk kanununu, kimseler silmez

Nesrin Önem
Çanakkale