Bir hataya bu yürek gözyaşı boyalıyken
Ne yapsam inadından bir türlü caymıyorsun
Allah’ın af kapısı bir ömür dayalıyken
Sen kimsin ki özrüme hiç lüzum duymuyorsun?

Eksik olma tasasız şu başıma kış oldun
Hem bağrıma hem garip mezarıma taş oldun
Bu canlı cenazeye çöreklenen kuş oldun
Sahi neden gelipte gözümü oymuyorsun?

Uğruna bahşetmişken damarımda akanı
Unutmaya yaklaştım bu işin kötü yanı
Sevdadan vazgeçtim de hatır için bu canı
İnsan yerine bile bir nebze koymuyorsun

Şimdi bir şey söylesem dilini yutarsın da
Neme lazım sen yine kaşını çatarsın da
Alfabeyi mıh gibi aklında tutarsın da
İsmimdeki üç harfi ezbere saymıyorsun

Haysiyeti pişmanlık askılığına astım
Hatalıyım, haklısın, eyvallah deyip sustum
On dakikalık suça aylarca özür kustum
Vefayı israf edip gurura kıymıyorsun

Ali ERDİNÇ