Karşıma oturttum bendeki beni
Durumu aynadan sordum bu gece
Düşündürdü beni varlık nedeni
Ben beni epeyi yordum bu gece

Uykular hakkını vermez gecenin
Gölgesinden çıkıp tendeki benin
Aklımdan geçenden olarak emin
Düş yerine hayal kurdum bu gece

Çıkalı çok oldu benlik rolümden
Çeviremez kimse beni yolumdan
Nasiplendi, can özüm ben, ilimden
Aklımın izini sürdüm bu gece

Koşar iken sürmelinin peşinde
Ummanları gördüm damla içinde
Beni benden eden ne varsa bende
Ateşten gömleğe sardım bu gece

Candan el verince közdeki bene
Hiç meylim olmadı yüzdeki bene
Sözde benden geçtim özdeki bene
Hakikate dümen kırdım bu gece

Kaf Dağı’ndan ürküp, kaçan kullarda
Başlarına bela açan kullarda
Benden öte benden geçen kullarda
Yaşayan ölüyü gördüm bu gece

Gökdelenler gibi diktiğim benin
Dünyayı başına yıktığım benin
Eyvallah etmeyip yaktığım benin
Dumanını küle kardım bu gece

Benlik pabucunu dama attılar
Hüzne sebep olanlara çattılar
Delibal’ın yüreğinden tuttular
Yıldızlara selam durdum bu gece

DELİBAL - Celil ÇINKIR