(Fasl-ı Muhabbet şiiri)

Türk insanı asker doğar hep nefer
Asker iken hasret çeker ordumuz.
Yeter ki, ‘başlıyor’ denilsin sefer
Eğitimde terler döker ordumuz.

Eğitimde asker marşları söyler
Duyan gurur duyar mahalle köyler
Marş sesiyle diken gibidir tüyler
Böylece takınır vakar ordumuz.

Oğuzdan mirastır cesur yürekler
Savaşırken daim zaferler ekler
Anası, atası onları bekler
Hatır sayar teker teker ordumuz.

Feth’olunan yerde bayrağı asar
Mani olan varsa mermiyi basar
Direnci kırarken veriyor hasar
Zorun icabına bakar ordumuz.

Rütbeli subaydan erine kadar
Hücumda durulmaz yerine kadar
Ege’deki gibi derine kadar
Denizin dibine sokar ordumuz.

Asya Türk’tür zaten Avrupa nasıl?
Atilla fethetmiş böyle velhasıl
Biraz geri baksan Türk çıkar asıl
Fetihle Türklüğü eker ordumuz.

Mehter takımıyla marşlar çalınca
Asker, üstten hücum emri alınca
Düşmanın içine birden dalınca
Sel gibi düşmana akar ordumuz.

Her Türk genci mutlak gider askere
Süresi bitince alır teskere
Gene gider çağırsalar yüz kere
Bazen disiplinle sıkar ordumuz.

Üç kıtaya hâkim idik bir zaman
Komutan cephede aman ne aman
Zafer böyle olmuş işte o zaman
Behlül, gemileri yakar ordumuz.

12.12.2021