Gölgen uzandı evimin bahçesine, yüreğim aşkınla sızlıyordu
Gülücüklerle gelirken yanı başıma, güzelliğin kalbimi yakıyordu
Sensizliğin feryatları içinde sözler çıkmaz iken o an dilimden
Aşkına divane olan gönlümden senin o güzel adın geçiyordu
…
Zülfün ak olan tenine değerken, mavi gözlerin beni yakardı
Aşkına hasret bu can bu tende yalnız senin varlığına bakardı
Bu kimsesiz hayattan kopup, gittiğin o yerlere gelmek isterken
Sevgiye doğan nazın, yine bir gece vakti yüreğime akardı
…
Bu garip halimi anlamaz iken, güneşim yokluğunda doğmaz
Gözlerim ıslak bir halde, kalbimdeki aşk başkasına yar olmaz
Ve ben ey sevgili ardında gelmek, sana kavuşmak isterken
Kalbimde ki aşkın yerini senden başka kimse dolduramaz
…
Sen ki ey yârim, gelirken yanıma üstünde beyaz elbisen vardı
Önümde canlandırdığım hayalin, yüreğim yine sana hayrandı
Bir an için aciz gönlüm sana olan aşkını itiraf etmek isterken
Nemli kalan iki göz altında varlığın bir anlık meçhule sığındı
…
Rabbimden canımı almasını isterken, bu sensizlik yine nedendi?
Yüzümdeki solgun bakış ile yol alırken, ansızın gidişin nereye idi?
Kader beni bugünde yokluğuna yavaş yavaş alıştırmak isterken
Sevgime muhabbet adını anımsamam, kalbimin tek gerçeğiydi.

01 Temmuz 2009



* Dünya hayatına çok genç yaşta veda eden değerli birisi için yazılmıştır. Selam ve dua ile…