Farkına varamadık geçen yılların,
Kendi yordamında döner bu devran.
Şimdi esiriyiz hep anıların,
Bir sır dolabıdır,döner bu devran.


Hayat sınar beni,takatım yoklar,
Gizlidir düzeni,içinde saklar,
Sinemde yaradır attığı oklar,
Yay olur kirişin,gerer bu devran.


Bir ömür verdi hep,ölçüsüz kahır,
Gönülden yansıyan,mutluluk zahir,
Böyle kurmuş düzen,ezel ve ahir,
Değişmez düzenle,sürer bu devran.


Hazan’a razıydım,kış gelmeseydi,
Saçım tellerine,kar düşmeseydi,
Dizde derman kesip,bel bükmeseydi,
Vazgeçmez defterim,dürer bu devran.


Taze fidan idik,zamanla solduk,
Met-Cezir’ler içinde,kalıp kaybolduk,
Güzeli yaşayıp,mutlu da olduk,
Bazen yola çiçek,serer bu devran.


Ömrüm vuslat ile,tattı sevinçler,
Ruhumda taşıdım,içten sevgiler,
İçimde doludur,çok bilinmezler,
O bir dönme dolap,döner bu devran.


Hayata biraz da,güzel bakmalı,
Olumsuz yanına,neşe katmalı,
Yarım bardak suya,dolu bakmalı,
Kendi meşrebince,döner bu devran.


Tuğal KÖSEMEN
09.Aralık.2021