İnsanlığa ilham kaynağı oldun,
Canların içinde cansın Mevlâna,
Yerli yabancı her gönüle doldun,
Damarlarda asil kansın Mevlâna.

Bu koca cihana ışıklar saçtın,
“Gel” dedin herkese gönlünü açtın,
İlim, irfanınla başlara taçtın,
Yürekler, aşkına yansın Mevlâna.

Eserlerin bize verir hayranlık,
Aşkınla dönüştü nura karanlık,
Eşiğine yüz süren tüm insanlık,
Dergâhından içip kansın Mevlâna.

Ölümünü vuslat olarak bildik,
Yolundan gidince biz de sevildik,
Davetine uyup huzura geldik,
Vahdetin sembolü sensin Mevlâna.

Çağırır her bâtıl yolda gideni,
Gönül bahçesinde yatır bedeni,
İzin ver müsade buyur da Seni,
İnsanlık her zaman ansın Mevlâna.

Eserlerin bugün vücutta baştır
Mesnevin, divanın ruhlara aştır,
Vuslatın gözlerde dinmeyen yaştır,
Kalplerde manevi hansın Mevlâna.
SALİH SEDAT ERSÖZ