Şu anda
Gecenin karanlığında
Yeni ayın ışığında
Toprağa yansıyan gölgene
Hayranlıkla bakıyorum

Sırtın bana dönük
Saçların yanağını okşuyor usulca
Gölgen bir uzayıp, bir kısalıyor
Yağmur bulutları ayı örtüyor hızlıca

Kör karanlıkta
Bir görünüp, bir kayboluyorsun
Kalbim acıyor
Kalbim sanki yangın yeri

Bu gece bana
Çok uzun geliyor
İçimde başedilemez bir hüzün var
Kançanağı olmuş uykusuz gözlerim

Ama sen hiç gelmedin, o gece yanıma
Yağmur bulutları çekiliyor umarsızca
Ayın örtüsü açılıyor yavaşça
Merakla seni arıyor yorgun gözlerim

Gölgen toprakta yatıyor boylu boyunca
Semaya açılmış kolların
Ay ile sarmaş dolaş olmuş sanki
Ben ise can hıraş, kaderime ağlıyorum

Çabalıyorum, kan ter içindeyim ama
Bir türlü yanına varamıyorum
Sanki bir pranga var ayaklarımda
Ya da kâbus mu görüyorum, hiç bilmiyorum

Kara bulutlarla örtülmüş ayı
Her gördüğümde seni hatırlıyorum
Acılar içinde oradan oraya savruluyorum
Gönül demişler acılarımın adına
Beni de gömmüşler sevdan ile içine

Cahit Fıkırkoca
07.12.2021, Ankara