Sonbahara kavuşmuş yaprak gibi kayıptı rehberim,
Aydınlığım gitmişti, daralmıştı görüş çemberim,
Düşlerimden kopup geldin, bozulmuştu ezberim,
Karanlığı parlatmayı öğrettin, adınla doldu defterim.

Partisyonun tamamlanması için beklenen notasın
Öyle bir düştün ki doldu hayal gücümün kotası
Yoktu o zamanlar aklımın senle kesişmeyen rotası,
Karla örtülmüş çiçeklerimin görünce seni gelmezdi solası.

Çiçeklerim ne kadar güzelmiş, eriyince o kar tabakası,
Görülmeyi bekliyorlardı, anladım, zor değildi yaşaması,
Melteminle ıslandım, geçti kendime gelme aşaması,
Rüzgarını kovalamak istedim, yetişemedim, hissettim acınası.

Zekam kibir sahibi etti ancak seni anlamaya beynim yetmiyor,
Bin hayatım olsa bile, senin yaşattığın bir mevsim etmiyor.
Unutuyorum seni artık, hafızam yüzünü keskin seçmiyor,
Yine de Nisan ayında söylenen yalan gibisin, hiç etkin geçmiyor.