gece çok soğuk mu çok
geceler ayaz
tıpkı bir insan nankörlüğünde
tüm umutların dallarını birer birer kırıyor
içimizde ki duyguların ırzına geçiyor
geleceğe bağlılık fiyaskosu
işte bu vakitler ucun ucun doğuyor


ahşap ve beton gibidir fark
sıcak ve soğuk
çerçevemizde gezinir durur
son umudu yok ederken rüzgar
Azrail’in elinde


Gözler önünde
nice canlar yerle yeksan edilirken
bir kurşunluk canlar hırs damarına ısmarlanır
vicdan uçlarında pas kokusu
tetiklenen yaşam seriliyor
ne bir bahar görmüşlüğü var
ne bir gün
çocuk sesine karışan çığlıklar


ben kurşun olsaydım rotamdan şaşardım
bu zulümde param parça olurda
yine hedefe ulaşmazdım
boğazıma düğümlenişte oturtulan yumruyu
tıkardım namluya
bu ne biçim insafsızlıktır ki
hep cürme davetiye çıkartır
belki içim kan revan içinde böyle
bir sigaralık gibi
kül oluşta göğe savrulmazdı
yanmazdı göz yaşlarım ter içinde


-ah kıçı kırık dünya-
sen oldu olası nefse ve hırsa kaptırdın bizi
doğuştan beri
insan sanıyorlar ya bizi
olsaydık kovulmazdık huzurdan
İliklerimizden damlıyor ihtiras
Yaşıyor ama yaşatmıyorlar
Öldürüleme sekte süründürülüyoruz
ölüme yolculuk bu denli kolay olmamalıydı
can çekişir gibi mi olmalı birliktelik
mademki bu böyle
sevme ve sevdirme kendini
ve kimseye de umut bağlama

ki sonradan
kan kusturan bir yaşamada zorlanma…



AZAP...(Kadri Atmaca) 01.12.2021

saat: 12.55---00.22