5
Yorum
24
Beğeni
0,0
Puan
841
Okunma

karanlık zifir ama şeffaftı geceler
henüz ışıklar kirletmemişti gökyüzünü
şuh ışıltıları üzerime dökülüyordu yıldızların
ihtiras henüz kirletmemişti duygularımı
işgal edilmemişti henüz düş bahçelerim
daha kin düşmemişti serçelerin gülüşleri ne
çocuktum,içim, dışım çocuk
henüz kirlenmemişti çocukluğum
ay gibi kırık, dökük denizin üzerinde şimdi
fırtınaya yenik enkazın döküntüleri
kirli uykuların kabusuna tutukluyum
son bulmaz artık iki yakamın ayrılığı
öylesine kirlendi ki dünyam, öylesine çamur
ne kurtulabiliyorum bu bataklıktan ne batıyorum
yoksunluk dolduruyor her nefeste içimi
yoksunum, sadece yalnızlığım benim
Abdurrahman Güleç