Seni yazmıştım yar,yalnız kalbime,
Seversin zannettim,yaranamadım.
Kalbimden yel essin,dedim kalbine,
Ben gülüm kalbine,yaranamadım.


Kader seni yazsın,dedim deftere,
Çok dualar ettim,bilmem kaç kere,
Düşsün dedim adın,benim deftere,
Ben gülüm kadere,yaranamadım.


Sensin dedim yarim,benim can gülüm,
Gönlümde menekşem,kokan sümbülüm,
Sen’le soğan ekmek,bana bal gülüm,
Ben gülüm sana hiç yaranamadım.


Azrail gelince dur durak olmaz,
Yar senin gönlünde,hiç mi yer olmaz ?
Yastadır şu gönlüm,bu böyle olmaz,
Ben gülüm gönlüne,yaranamadım.


Gönülsüz bu sevda gitmiyor artık,
Bir nebze mutluluk,yetmiyor artık,
Ben seni sevmekten,yoruldum artık,
Ben gülüm sevdana,yaranamadım.


Yar aşkıyla yanma,dedim gönlüme,
Heder olup küsme,yine ömrüne,
Bir gün olur biri,girer gönlüne,
Ben gülüm gönlüme,yaranamadım.


Tuğal KÖSEMEN
29.Kasım.2021

Değerli kalem katkıları : Teşekkürlerimle.

Bir teselli etmez gönül güzelim,
Gel desem; seninle birlik gezelim,
Sesime ses vermez benim ezelim,
Ben gülüm aşkına,yaranamadım.
. . . . kardelen-1

Bilmelisin senin için bu canım,
Yandıkça kurudu damarda kanım,
Andıkça ismini titrer her yanım,
Ben gülüm gönlüme,yaranamadım.
. . . .Namık Demir