Gözlerimi sabaha hasretinle açmaktan,
Tükendim bittim gülüm ne olur anla beni.
Yoruldum yalnızlıktan köşe bucak kaçmaktan,
Tükendim bittim gülüm ne olur anla beni.

El ele gezdiğimiz o günleri andıkça,
Hasretin çıkmazında alev alev yandıkça,
Ben kendimi yaşayan ölü gibi sandıkça,
Tükendim bittim gülüm ne olur anla beni.

Sahilde dalgaların dövdüğü kum misali,
Parçalara ayrılan kırık bir cam misali,
Yana yana eriyen kanık bir mum misali,
Tükendim bittim gülüm ne olur anla beni.

Muradına erene gıpta ile bakıp da,
Duygulu şarkıların nağmesiyle akıp da,
Hasretin çivisini yüreğime çakıp da,
Tükendim bittim gülüm ne olur anla beni.

Yel estikçe kuruyan alındaki ter gibi,
Depremin salladığı fayı kırık yer gibi,
Acının soldurduğu gözlerdeki fer gibi,
Tükendim bittim gülüm ne olur anla beni.

Alptekin Yazar
*
Kanık: Kanaatkâr.